اثر والپرووات سدیم بر بیان سیناپتوفیزین در تمایز سلولهای بنیادی اندومتر انسانی به شبه نورون حرکتی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 384
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOCONF21_0247
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400
چکیده مقاله:
یکی از روشهای درمانی پیشنهادی برای آسیب نخاعی (SCI) جایگزینی سلولهای از دست رفته و آسیب دیده توسط سلولهای بنیادی تمایز یافته است ,۱) .(۲ سلولهای بنیادی اندومتر انسان (hEnSCs) سلول بنیادی مزانشیمی است که به عنوان منبع جدیدی برای کاربردهای مهندسی بافت عصبی با قابلیت تمایز به انواع سلولهای عصبی ارائه شده است(.(۴ ,۳ والپرووات سدیم (VAS) یک مولکول کوچک است که میتواند از طریق سد خونی مغزی (BBB) عبورکند و دارای خاصیت نوروپروتکتیو و ضد التهابی است. همچنین، VAS باعث مهار تمایز آستروسیتها و الیگودندروسیتها میگردد که برای ترمیم SCI ضروری است .(۴) هدف ما در این مطالعه بررسی تاثیر VAS در بیان سیناپتوفیزین (SYP) در سلولهای شبه نورون حرکتی تمایز یافته از سلولهای بنیادی اندومتر بود. hEnSCs با استفاده از کلاژناز نوع I استخراج شدند و در پاساژ ۳، سلولها توسط فلوسایتومتری مشخصه یابی شدند. برای تمایز نورون حرکتی، hEnSCs در سه مرحله تحت تیمار سلولی قرار گرفتند: (۱ مرحله پیش القاء ۱) روز)، (۲ مرحله القاء ۷) روز)، (۳ مرحله بلوغ ۷) روز). ۱۰۰) VAS میکروگرم بر میلیلیتر) در مرحله ۳ تمایزی اضافه گردید. پس از ۱۵ روز، بیان سیناپتوفیزین توسط ایمونوفلورسانس ارزیابی شد. نتایج ایمونوفلورسانس بیان پروتئین SYP را به عنوان یک مارکر مهم اختصاصی عصبی در مقایسه با hEnSCs تمایز نیافته (گروه کنترل) نشان داد. مولکول کوچک VAS با القاء بیان مارکر سیناپتوفیزین باعث تمایز نورونهای حرکتی از hEnSCs شدند. لذا ممکن است در آینده نزدیک بتوان از VAS برای درمان SCI کمک گرفت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرگس محمودی
مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
وفا رحیمی موقر
مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
الهام حسن زاده
گروه مهندسی بافت، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
حورا نکونام
گروه نانوفناوری پزشکی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
فاطمه اصغری
گروه نانوفناوری پزشکی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
فائزه اسماعیلی رنجبر
گروه مهندسی بافت و سلولی کاربردی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران . دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران