مطالعه اثر پونیکالاگین بر بهبود عملکرد رفتاری در آلزایمر القاشده با استرپتوزوتوسین در رت های نر

بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده و غیرقابل برگشت است که درنهایت به از دست رفتن نورونها و تحلیل عصبی منجر میشود. بر اساس یافته ها استرس اکسیداتیو مهمترین فرضیه درگیر در پاتوفیزیولوژی بیماری آلزایمر است که در آن رادیکال های آزاد منجر به آسیب سلولی، آسیب شناختی و کاهش حافظه میشود. پونیکالاگین ماده اصلی آنتی اکسیدانتی موجود در انار است و دارای فعالیتهای فیزیولوژیکی زیادی ازجمله خواص آنتی اکسیدانت و ضدالتهابی قوی است. در این مطالعه اثر حفاظتی پونیکالاگین در برابر اختلال حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین موردبررسی قرار گرفتاز. رت های نر نژاد ویستار با محدوده ی وزنی ۲۵۰-۲۰۰ گرم و در پنج گروه آزمایشی استفاده شد. استرپتوزوتوسین به صورت درون بطنی به مغز حیوان تزریق شد (دوز ۳ mg/kg، دو بار فاصله ۴۸ ساعت). همچنین پونیکالاگین به صورت درون بطنی با دوز ۰/۱ mg/kg و به مدت ۳ روز تزریق شد. ۱۴ روز پس از دریافت استرپتوزوتوسین به منظور بررسی توانایی یادگیری و حافظه تستهای رفتاری تشخیص شی جدید و یادگیری احترازی غیرفعال انجام و سپس با برنامه Prism موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که توانایی تشخیص شی جدید در گروه دریافتکننده استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل و همچنین گروه درمان با اختلاف معناداری کاهش پیداکرده است. همچنین بررسی موارد موردسنجش در تست یادگیری احترازی غیرفعال، کاهش یادگیری گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل و درمان را نشان میدهد. با توجه به نتایج به نظر میرسد پونیکالاگین بتواند از اختلال یادگیری و حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین جلوگیری کرده و منجر به بهبود عملکرد رفتاری مغز شود. بنابر این با توجه به نمایان شدن اثربخشی پونیکالاجین در نتایج تست های رفتاری تشخیص شی جدید و یادگیری احترازی غیرفعال، می توان از آن برای کاهش اثرات مخرب بیماری آلزایمر استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، تشخیص شی جدید ، یادگیری احترازی غیرفعال