مقایسه اثرات انگل زدایی غلظتهای مختلف عصاره هیدروالکلی گیاه کهورک و تشنه داری از سبزیجات خام مصرفی شهر ایلام
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 222
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOCONF21_0022
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400
چکیده مقاله:
یکی از شایع ترین مشکلات کشورهای در حال توسعه شیوع بیماریهای انگلی میباشد. مصرف سبزیجات خام نقش موثری در انتقال آلودگیهای انگلی به انسان و سایر حیوانات دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی مقایسه ای اثرات غلظتهای مختلف عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه کهورک و ساقه گلسازوئی بر انگل زدایی از سبزیهای خوردنی در شهر ایلام میباشد. در این مطالعه تجربی، نمونه های گیاهان از مناطق کوهستانی اطراف شهرهای ایلام و مهران جمع آوری گردید. نمونه ها در سایه خشک و با استفاده از همزن بزقی از آنها پودر تهیه گردید. با استفاده از روش سوکسله و حلال اتانول ۵۰ درصد، عصاره هیدروالکلی گیاهان به دست آمد. نمونه های سبزیجات خوراکی توسط غلظتهای ۰/۰۱، ۰/۱، ۱ و ۲ درصد عصاره این دو گیاه به مدت ۱۵ دقیقه شستشو داده شد. سپس سبزیها خارج شده و پس از سکون ۲۴ ساعته هر کدام از محلولها، رسوب حاصل سانتریفوژ گردید. از رسوب بهدست آمده اسلاید تهیه گردید و با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که غلظت ۱ درصد عصاره کهورک و غلظت ۲ درصد عصاره تشنهداری دارای بیشترین قدرت انگل زدایی هستند. همچنین در مقایسه بین این دو غلظت، عصاره %۲ تشنه داری اثربخشی بیشتری در انگل زدایی از سبزیجات داشت. با توجه به نقش موثر عصاره هیدروالکلی کهورک و گلسازوئی در انگل زدایی از سبزیجات، این دو گیاه دارویی را میتوان به عنوان یک راهکار موثر و جدید برای شستشوی مناسب سبزیجات دانست، و آنها را به عنوان شوینده و پاک کننده های طبیعی در نظر گرفت که دارای قدرت انگل زدایی مناسبی از میوه و سبزیجات خوردنی میباشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ذلیخا مهدی زاده
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران ۱۹۳۹۵-۴۶۹۷، ایران
حمید درویش نیا
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران ۱۹۳۹۵-۴۶۹۷، ایران
زهرا بقایی فر
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران ۱۹۳۹۵-۴۶۹۷، ایران
شهریار سعیدیان
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران ۱۹۳۹۵-۴۶۹۷، ایران