فناوری نانو و کاربرد آن به عنوان بیوحسگر در زیست فناوری

فناوری نانو طی چند سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است. این توسعه به واسطه انتظاری که از خواص غیر معمول مواد، نشات میگیرد که به صورت ابعاد اجزای ساختاری یک دستگاه کوچک در حدود کمتر از nm ۱۰-۱۰۰ میتواند به کار گرفته شود. تلاش برای تولید دستگاه های کوچکتر، بررسی های فعلی را به شکل های جدید الکترونی منجر کرده، که در آن اجزای نانومقیاس و دستگاه های مولکولی جایگزین ترانزیستورهای تکنولوژی سیلیکونی امروزه میشود. مواد نانوساختاری مانند نانولوله های کربنی و نانوسیم های سیلیکونی پیشرفتهایی در کاربردهای وسیع دستگاهی مانند فوتونیک، ترموالکتریک و سنجش زیستی / شیمیایی دارند. مهمترین جنبه بررسی تنوع حسگرها در حساسیت پذیری، انتخاب پذیری و پایداری است. تاکنون تلاشهای زیادی برای حل بهتر این مسائل مانند تحقیق در مورد بررسی مواد حسگر جدید، ساختارهای کنترل حسگر، تکنیکهای ساخت حسگر و غیره انجام شده است. اساس کار یک بیوحسگر تبدیل پاسخ بیولوژیکی به یک پیام است. بیوحسگر ها مرکب از سه بخش: بیورسپتور یا پذیرنده زیستی، آشکار ساز و مبدل می باشند. الکترونیک مولکولی از تحولات نویدبخش نانوالکترونیک شناخته شده و در دو دهه گذشته پیشرفت فوقالعادهای در این زمینه مشاهده شده است. ساخت یک دستگاه الکترونیکی با استفاده از مولکولهای منحصر بفرد یکی از اهداف اصلی در فناوری نانو است. در این مقوله با در نظر گرفتن تکنولوژی نانو، به بررسی برخی بیوحسگر های مختلف پرداخته ایم..

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، بیوحسگر ، سنجش زیستی ، نانوالکترونیک ، حساسیت پذیری