نقش آموزش در احیای معماری ایرانی- اسلامی

با پیشرفت تکنولوژی و صنعت ساختمان سازی در دهه های گذشته و بروز سبک های مختلف در معماری، معماریملل مختلف شدت به هم آمیخته است و نگاه مدرنیسم به معماری ساختمان ها باعث یکسان سازی و تبعیت ازسبک معماری واحد در کشورهای مختلف جهان شده است. در کشورهای با فرهنگ و معماری غنی، موج یکسانسازی تاثیر کمی بر روند معماری آن ها گذشته است و نتوانسته است تیپولوژی ساختمان ها را تحت تاثیرات بنیادینقرار دهد. متاسفانه در ایران، به دلیل نبود ضوابط و قوانین محکم در جلوگیری از ساخت و آموزش صحیح فرهنگ ومعماری ایرانی- اسلامی، موج فرهنگی وارد شده از غرب با سرعت بالایی معماری ایرانی- اسلامی را در خود حلکرده است به طوری که امروزه کمتر ساختمانی مشاهده می شود که با معیارهای اصولی ایرانی-اسلامی ساخته شود.این مقاله سعی دارد با بررسی عوامل و معیارهای دخیل در طراحی، به نقش خلاء آموزشی و تاثیر آن در اشائه یمعماری ایرانی-اسلامی بپردازد و هدف آن سنجش میزان نزدیکی یا انطباق هدف درس های آموزش داده شده دردانشگاه با آنچه دانشجویان فراگرفته اند، می باشد. فرضیه تحقیق، آموزش را به عنوان اصلی ترین عامل ایجاد فرهنگساخت در معماری شناخته و می تواند در سوق جامعه به احیای سنت های ارزشمند معماری شکوهمند ایرانی-اسلامی نقش بسزایی ایفا کند. در این مطالعه از روش تحقیق کیفی و تحلیلی است و دستیابی به نتایج براساساستقرا صورت می گیرد. یافته ها نشان می دهند که عدم ارتباط دانشجویان با محیط کار، کمبود دروس کاربردی وناتوانی در تطبیق نیازهای روز با معماری ایرانی- اسلامی، عامل اصلی به حاشیه رفتن سبک بومی معماری ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، آموزش معماری