بررسی تاثیر استفاده از شیشه بر زیبایی جداره های خارجی بناهای معماری اسلامی در دوران معاصر

مساله ای که دانستن آن در مورد استفاده از شیشه، خالی از لطف نیست، ارزش بالای آن به عنوان ماده ایگران بها بوده است. در زمان های قدیم شیشه در خانه ی هرکسی یافت نمیشد و افراد برای ساخت در و پنجرهی خانه ی خود، نمی توانستند از شیشه استفاده کنند. حال می خواهیم تاریخچه ی استفاده از شیشه درمعماری را، به صورت خلاصه بررسی کنیم و ارزش و جایگاه آن را در هر دوره ی تاریخی، مورد مطالعهقرار دهیم . تاریخچه معماری ایرانی مربوط به هزاره هفتم قبل از میلاد است که در قیاس با سایر کشورهایجهان از اهمیت شایانی برخوردار است که معماران از هنرهایی چون: موزاییک کاری، نگارگری، فلزکاری ،گچ بری و هنر شیشه گری که در این مقاله به آن پرداخته ایم بهره می جستند. شیشه ماده ای است که از سیلیستشکیل شده است که از ۳۰۰ سال قبل از میلاد رواج داشته و در سال (۱۵۵۰ معادل دوران تیموری) از فرنگبه ایران وارد شد که در ساخت گنبد خانه های حمام های سنتی و به عنوان عناصر تجملاتی به صورت شیشههای رنگی در پنجره های ارسی و به صورت آینه کاری کاخ های سلطنتی و اماکن مذهبی مانند مساجد و حرمهای امامزادگان استفاده می شد ه. هدف از این نوشتار بررسی ساختار شیمیایی، ارزش، کاربرد، تاریخچه وجایگاه عنصر شیشه در معماری ایرانی- اسلامی که به طرز هنرمندانه ای در تزئینات داخل و خارج بناهااستفاده شده که نمونه های بارز آن در ایران شامل آستانه حضرت عبدالعظیم، کاخ گلستان، آستان قدس رضوی،کاخ چهلستون و عمارت مسعودیه می باشد.

کلیدواژه ها:

تاریخ معماری ، شیشه ، سبک شیشه بری ، جایگاه ، عنصر شیشه