درآمدی بر برنامه دهی معماری مبتنی بر اصول آینده پژوه ی

امروزه برنامه دهی معماری به عنوان مطالعه ای کاربردی و فرآیندی تصمیم گیرانه در حل مسائل مختلف معماریمطرح می شود. با بررسی روندهای برنامه دهی و برنامه ریزی معماری مشخص گردید که اطلاعات و ایده هایحاصل از آن برای حل چالش های طراحی در کوتاه مدت (تعیین مسئله، طراحی، ساخت و ارزیابی) و بدون توجهبه نظام های آینده پژوهانه بکارگرفته می شود. هدف این مقاله تبیین جایگاه آینده پژوهی در فرآیندهای موجودبرنامه دهی در معماری و ارائه مدل برنامه دهی آینده پژوهانه مبتنی بر سوابق است. برای تحقق این مهم شناختدانش برنامه دهی و برنامه ریزی معماری و مبانی آینده پژوهی امری ضروری است، بنابراین در مرحله اول مبانینظری پژوهش از منابع موجود استخراج شده و در مرحله دوم تحلیل و کدگذاری می گردد و در پایان با استناد بهشواهد موجود مدل برنامه دهی آینده پژوهانه ارائه می گردد، بنابراین می توان گفت روش تحقیق پژوهش حاضر«نظریه زمینه ای» است. براساس یافته های پژوهش به نظر می رسد که «شناخت مسائل طراحی» با استفاده از رویکرد اکتشافی و حل آنها براساس رویکرد هنجاری می توان مدل های موجود را در راستای برنامه ها و چشم اندازهایآینده پژوهانه ارتقا داد. بنابراین روش های تحقیق و طراحی در معماری نیز مبتنی بر روش های آینده پژوهانه تغییرمی کند. همچنین ارزیابی ها نیز براساس پویش های محیطی شکل گرفته و سیر حرکت در چشم اندازهای آینده رامشخص و امکان اصلاح برنامه ها را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

برنامه دهی ، آینده پژوهی ، معماری ، حل مسائل طراحی