بررسی مناسب سازی فضای شهری جهت معلولین و شناخت چالش های اجرایی آن در شهر تهران (مورد مطالعه: محلات ناحیه ۱و ۲ منطقه ۲۲)

این پژوهش با هدف بررسی مناسب سازی فضای شهری جهت معلولین و شناخت چالش های اجرایی آن در شهر تهران در محلات ناحیه ۱ و ۲ منطقه ۲۲ شهر تهران انجام شد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. بخشی از اطلاعات مورد نیاز تحقیق به روش کتابخانه ای و مطالعاتی میدانی (به روش مصاحبه و پرسشنامه) جمع آوری شده است، سپس اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. در تحلیل پرسشنامه ها از تحلیل رگرسیون چند متغیره، استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش کل شهروندان محلات ناحیه ۱ و ۲ منطقه ۲۲ شهر تهران بودند، حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۳۸۴ نفر بدست آمده است. بر اساس نتایج ارتفاع نامناسب تجهیزات شهری ناحیه ۱ و ۲ منطقه شهر تهران به عنوان مهمترین چالش عدم متناسب سازی فضای شهری برای معلولین شناخته شد، وجود ناهمواری در خیابان ها به عنوان چالش مهم دوم، پیاده روهای نامناسب به عنوان چالش سوم، نبود آسانسور مناسب در مکان های عمومی به عنوان چالش چهارم، نبود امکانات اجتماعی مانند سرویس های بهداشتی وتوالت فرنگی برای معلولین به عنوان چالش پنجم، عدم وجود پل برای معلولین به عنوان چالش ششم، ایجاد سد معبر در پیاده روها به عنوان چالش هفتم، نامناسب بودن مبلمان شهری به عنوان چالش هشتم شناخته شد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، معلولین ، فضای شهری ، چالش های اجرایی