بررسی رابطه بین مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی

شادکامی به عنوان یکی از مهمترین نیازهای روانی بشر، به دلیل تاثیرات عمده ای که بر شکل گیری شخصیت آدمی دارد، همواره ذهن انسان را به خود مشغول کرده است. از طرفی جامعهای پویا و زنده تلقی میشود که عناصر شادی آفرین در آن فراوان باشد. بنابراین میتوان گفت؛ شادکامی یکی از مفاهیم و مولفه های اساسی زندگی افراد به ویژه دانش آموز ان به شمار میرود که ارتباط تنگاتنگی با موفقیت آموزشی دارد. با مطرح شدن روزافزون اهمیت شادکامی برهمه ابعاد انسان توجه بسیاری از پژوهشگران به این مساله جلب شده است و درسالهای اخیر پژوهش های متعددی وجود رابطه بین شادی و موفقیت تحصیلی را مورد بحث قرار داده اند. در این بین شادابی و نشاط فضای آموزشی نقش و جایگاه برجسته ای در مبحث کیفیت و برنامه ریزی آموزشی دارد. با توجه به ماهیت این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموز ان شهر مریوان تشکیل داد. که ۱۲۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۰/۷۸ و ۰/۸۱ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری، از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموز ان ( r=۰/۷۶۸ ) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم میباشد، یعنی با افزایش میزان مهارت خود تنظیمی، شادکامی دانش آموز ان افزایش مییابد و بلعکس.

کلیدواژه ها:

مهارت ، خودتنظیمی ، شادکامی ، دانش آموزان ، ابتدایی.