بررسی نقش دستورات دینی در مسیر تربیتی انسان

تداوم و پیشرفت هستی خود،به شکلی متعالی و پایدار،خواست حقیقی هر انسانی است که همه آدمیان شهودا به آن واقف اند. به سبب همین درخواست،آدمی پیوسته در تکاپوی پیشرفت هستی خود است و فرایند تربیت در واقع تلاشی اجتماعی برای تسهیل و جهت دهی این تکاپوست که از طریق آن حیات انسانی تداوم و تکامل پیدا می نماید. دستورات دینی و عباداتی که خداوند آن ها را مطابق با پیچیدگی های روحی انسان طراحی کرده است، هر یک دارای آثار تربیتی خاصی هستند که موجب رشد انسان می شود . اگر از ساز و کار و نحوه تاثیرگذاری این عبادات و دستورالعمل ها بر روح خود خبر داشته باشیم، می توانیم در تاثیرگذاری بیشتر آنها بر خود نقش ایفا کنیم .در این مقاله دستورات دینی و انواع آنها، تعریف کلی تربیت و جایگاه آن در زندگی انسان ها و همینطور چگونگی و موانع اثرگذاری دستورات دینی بر فرایند تربیت بررسی می شود. رویکرد مطالعه کیفی و روش پژوهش تحلیلی - مفهومی است. در تحلیل اطلاعات نیز از روش تحلیلی استدلالی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت ، ابعاد تربیتی ، دستورات دینی ، شئون مختلف زندگی انسان