بررسی نقش و جایگاه خود مدیریتی در مدیریت نهاد های آموزشی

خود مدیریتی فرایندی درونی و فکری است که فرد از طریق آن میتواند به طور خودآگاه و سازنده تفکرات خود را بررسی و تغییرات در جهت نوآوری و پیشرفت را ایجاد کند. به عبارت دیگر خود مدیریتی از معرفت پذیری اجتماعی نشات می گیرد. خود مدیریتی به دنبال تغییر نگرش و شخصیت نیست بلکه میخواهد رفتار را تحت کنترل در بیاورد و اگر لازم باشد تغییراتی را در آن ایجاد کند. باید توجه داشت که خود مدیریتی یک فرایند اختیاری است، نه یک فرایند اجباری. به عبارت دیگر، افراد به خواست خودشان به آن گرایش پیدا میکنند و نه به اجبار دیگران، به همین جهت عملی شدن و نتیجه بخش بودن آن دور از انتظار و ذهن نیست و کاری شدنی است. برخی ازرفتارها در فردی که توانایی خودمدیریتی دارند بسیار بارز است، ازجمله این رفتارها میتوان به خود کنترلی، خودتنظیمی ، خودگردانی، خود ساماندهی ، خود نظارتی ، مثبت صحبت کردن،ارتباطات شجاعانه و موثر و توانایی دریافت وارائه بازخورد اشاره کرد .تبدیل شدن به یک خودمدیر وحفظ مهارتهای خودمدیریتی یک فعالیت توسعه ای به شمارمیآید .دراین مقاله علاوه بر پرداختن به موضوع خود مدیریتی ،مبانی فلسفی و روانشناختی آن ،مهارتهاوهمچنین راهکارهایی برای کسب مهارتهای خودمدیریتی ارائه میشود.

کلیدواژه ها:

نظریه خود مدیریتی ، مهارتهای خود مدیریتی ، مبانی فلسفی و روانشناختی خود مدیریتی