خودکارآمدی و مهارتهای اجتماعی معلمان

هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی پیش بینی مهارت های اجتماعی معلمان بر اساس میزان خودکارآمدی می باشد. روش پژوهش توصیفی – همبستگی و از نوع کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه اول ناحیه ۱ شهر ارومیه می باشد که ۲۷۱ نفر براساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار گرد آوری داده ها شامل دو پرسش پرسشنامه اسچانن موران و وولفولک((۲۰۰۱ کراون و مارلو (۱۹۶۴) می باشد. روایی پرسشنامه ها به تایید متخصصان رسید و ضریب آلفی کرونباخ جهت بررسی پایایی آنها نیز به ترتیب ۰/۹۱ و ۰/۸۷ بدست آمد. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر رابطه مثبت و معنادار خودکار آمدی و روابط اجتماعی معلمان است . بدین معنی که با افزایش خودکارآمدی معلمان، روابط اجتماعی آنان نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج بیانگر این است که ابعاد خودکارآمدی قابلیت پیش بینی روابط اجتماعی معلمان را دارند. در واقع با افزایش یک انحراف استاندارد در ابعاد درگیر کردن فراگیر، روش های تدریس، مدیریت کلاسی ، میزان روابط اجتماعی آنان تغییر پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، مهارت های اجتماعی ، معلمان ، ارومیه.