اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بین فردی در پایگاه رشد بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری دانش اموزان دیرآموز پایه اول دبستان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بین فردی در پایگاه رشد بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری دانش اموزان دیرآموز پایه اول دبستان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش یک طرح شبه آزمایشی با گروه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دیرآموز مدارس منطقه ۸ در شهر تهران که تعداد آنها بصورت حدودی در ماه ۹۵ نفر می باشد که برای انتخاب نمونه این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس با گمارش تصادفی استفاده شد وحجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۷۶ نفر انتخاب شد. در هر گروه ۳۸ نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش در مدت دو ماه و در طی هشت جلسه در معرض برنامه مداخله اموزش مهارتهای حل مسئله بین فردی قرار گیرند و گروه گواه در این مدت برنامه ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه مشکلات رفتاری شهیم و یوسفی (۱۳۷۸) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spssبود. یافته های پژوهش نشان داد که بین نمره مهارتهای اجتماعی و مشکلات رفتاری دانش آموزان دیر آموز گروه آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون تفاوت وجود دارد و مهارتهای اجتماعی گروه آزمایش افزایش داشته و نمره مشکلات رفتاری نیز کاهش یافته است. می توان نتیجه گرفت آموزش مهارت های حل مسئله بین فردی در افزایش مهارتهای اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان دیر آموز موثر است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت حل مساله بین فردی ، پایگاه رشد ، مهارت های اجتماعی ، مشکلات رفتاری ، دانش اموزان دیرآموز.