بهبود وافزایش یادگیری زمان با مفهوم یک ساعت وربع بعدازیک زمان مشخص درپایه دوم (با تاکید برآموزش غیرحضوری)

پژوهش حاضربه صورت توصیفی ازنوع درس پژوهی درمدرسه شجره طیبه ندسا شهرستان بندرعباس و برروی ۲۱ نفر از دانش آموزان پایه دوم به صورت گروهی وبا مشارکت ۳ نفر ازهمکاران فرهنگی با موضوع مذکور اجراشد . از آنجاکه مساله آموزش کودکان درپایه های ابتدای نیازمند استفاده ازشیوه های متفاوت می باشدوهمچنین محتوای درسی از مجموعه ای از مهارتها (مشاهده کردن، پیش بینی کردن، بررسی فرضیه و )...و معلومات سازماندهی میشودکه درنهایت کودکان را به بروزکنش عقلانی معطوف به نتایج مشهودوفهم عمیق دانشها وارزشها سوق میدهد، لذا چالش های پیش روی گروه در این حوزه این بودکه ما چگونه میتوانیم درتدریسدروس مرتبط به صورت موثرعملکرده و اهمیت درس را به صورتی شایسته به دانش آموزان بفهمانیم. روش ساختگرایی بارویکردحل مساله ،سخنرانی وبحث گروهی برای اجرای طرح درس نخست و روش ساخت گرایی با رویکرد حل مساله برای اجرای طرح درس دوم برگزیده شد و پس از نگارش طرح درسها واجرای آنها نتایج مورد ارزیابی قرارگرفت و دریافتیم آنچه که نشان دادن یک ساعت و ربع بعدازیک زمان مشخص رابرای دانش آموزان پایه دوم آسان تر مینماید استفاده ازراهبردهای : تثبیت پیش نیازها (آموزش ربع ، نیم وبه طورکلی آموزش دقیقه )،اجرای نمایش عروسکی ،دست ورزی ، حل مسئه ، مرتبط سازی زندگی روزمره و مهارت های زندگی دانش آموزان با موضوع ساعت ، رعایت هر سه سبک کلامی ،تصویری ودست ورزی درحین آموزش وایجاد فرصت کشف راه حل توسط خود دانش آموزان بود .لذا به پژوهشگران دیگر پیشنهاد میشود دریک تحقیق طولی میزان ماندگاری آموخته های مبحث نشان دادن یک ساعت و ربع بعد از یک زمان مشخص را به صورت حل مسئله در دانش آموزانی که با این شیوه آموزش دیده اندرادرس الآینده به وسیله ی آزمونک بررسی نمایند.

کلیدواژه ها:

ساعت ، درس پژوهی ، یک ساعت وربع ، ساختگرایی ، زمان