معماری معناگرا درتحقق سبک زندگی ایرانی اسلامی با تکیه بر فلسفهء حکمت متعالیه ملاصدرا

با بررسی وضعیت کنونی جامعه ی امروز، می توان به این نتیجه رسید که یک رکن اصلی در بین انسان ها مفقود شده است و آن چیزی نیست جز آرامش درونی و با بررسی دقیق تر مشخص شد که این امر ناشی از فاصله گرفتن انسان ها از مبدا و ذات هستی یعنی "الله" است و البته نمود آن در معماری معاصر، کمبود فضایی است که در آن هر انسانی با هر عقیده و دیدگاهی در آن موقعیت مکانی حس وصل به یک نیروی برتر و صد البته حضور یک قدرت مطلق را داشته باشد . این پژوهش با بهره گیری از یک فلسفه ی غنی، کامل و البته متعادل که دیدگاه عارف حکیم ملاصدرای شیرازی است، دست به طراحی مجموعه ای زده است که انسان عصر حاضر علاوه بر بهره گیری از معماری اصولی و صحیح در دوره ی معاصر، گمشده ی خود را که همان آرامش قلبی و وصل با اصل خویش است، بیابد. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی است بدین شیوه که ارزش و میزان تاثیرگذاری متغیرهای غیرفیزیکی در شکل گیری معماری را اولا تبیین می کنیم، دوما تحلیل می کنیم، سوما دامنه ی اعتباری برای آن قائل می شویم و چهارما فراتر از سه مورد قبلی، میزان نوع تاثیرگذاری آنها بر عوامل فیزیکی که شکل دهنده ی هم هستند را بررسی می کنیم. جنبه های نظری این معماری به دلیل خاص بودن جهان بینی آن، حتی به نحوه ی شکل گیری جنبه های فیزیکی آن هم تاثیرگذار است. چرا که نگاه ما به یک پدیده ی فیزیکی مثلا نور، تحت تاثیر دیدگاه خاص، یک نگاه شخصی است و نه صرفا یک نگاه عمومی. اما امکان دارد با دیدگاه عمومی اشتراکاتی داشته باشد که لزوما اینگونه نیست.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، فلسفه ، حکمت متعالیه ، تعادل ، وصل