طراحی موزه دریانوردی خلیج فارس با بهره گیری از زمینه گرایی محیطی

موزه فضایی ارزشمند در دنیای معاصر است، چرا که محیط پیرامون و فرهنگ هر منطقه ای را به انسان ها شناسانده و یادآور تاریخ و دست آوردهای بشر می باشد. ارائه کالبدی خاص برای به نمایش گذاشتن آثار در موزه ها نیازمند شناخت معماری زمینه می باشد. معماری زمینه گرا از بطن تاریخ، اقلیم و فرهنگ هر جامعه ای نشات می گیرد، به همین دلیل این رویکرد در معماری می تواند در طراحی فضاهای موزهای نقش بازایی را در تاثیر عناصر و المان های معماری و اثر مستقیم محیط بر ان اهان داشته باشد. ضرورت توجه به نیاز انان با توجه به ذهنیت او درکالبدهای موزهای و نیز قابلیت محیط برای اثر مثبت بر تطبیق عینیت انان در محیط می تواند ادراک انان را از محیط بالا برده و نقش دعوت کنندگی داشته باشد، در واقع این کالبد برای به نمایش گذاشتن اثر نیازمند شناخت قابلیت های محیطی و نیازهای انان در فضا است. به همین دلیل است که کاربرد زمینه گرایی محیطی در طراحی موزه مناسبت می یابد. در این راستا تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی در راستای شناخت و معرفی مولفه های محیطی و انانی در طراحی موزه دریانوردی در خلیج فارس با استفاده از زمینه گرایی محیطی قدم برداشته است. در این پژوهش سعی بر آن است تا با شناخت موزه و زمینه گرایی محیطی، به پیشنهاداتی در رابطه با طراحی موزه با استفاده از معماری زمینه گرای محیطی اقدام شود تا به طرحی پیوسته، خوانا و با ارزش برای موزه دریانوردی خلیج فارس متناسب با ویژگی های عملکردی این موزه و ویژگی های باتر محیطی آن دست یافت.

کلیدواژه ها:

موزه دریانوردی ، خلیج فارس ، معماری زمینه گرا ، زمینه گرایی محیطی