شدن و بودن سنایی و کنستانتین

این مقاله به بررسی آرا فیلسوفان در بلره شدن بودن یا بودن شدن از دودیدگاه شرقی و غربی می پردازم با وجود آنکه ارایه تعریف از مفاهیم علوم کاری بس توان فرسا است، اما این امر در حوزه تعریف فلسفه، هنر و زیبایی شناسی به مراتب دشوارتر و دیریاب تر است، زیرا خواستگاه های شان خودآگاه و ناخودآگاه را در بر می گیرد و علاوه بر عناصر عینی، عناصر ذهنی و درونی نیز در آن به شدت اثرگذارند مساله این است که، چگونه «فلسفه ورزیدن» و اندیشیدن ما به فلسفه، از راه ظهور سینما و رابطه تنگاتنگ اش با تمامی دگر مباحث نظری و عملی موجود در تمامی علوم و هنرها دگرگون می شود. و در نهایت خواهیم یافت چگونه سینما، شعر و ادبیات در بیان وجود مفاهیم سترگی چون شدن بودن به زیبایی در فهم و درک کارکرد و ماهیت جهان و هستی، واقعیت اش به کمک ما می ایند، با مام اینها، خیره شدن به حقیقت آسان نیست این کار همواره چشم انسان را می ازارد و در پایان بیش از آنچه می خواسته اید می یابید. در نهایت نجات بخش بزرگ، همان رنج است که به ما رخصت می دهد ژرف ترین ژرفاهایمان را بیابیم».

کلیدواژه ها:

شدن ، بودن ، سنایی ، کنستانتین ، ابلیس