طراحی معماری موثر برای مصرف بهینه آب طبیعی

باتوجه به قرارگرفتن در سال های خشکسالی و افزایش روزافزون مصرف منابع آبی در جوامع شهری و روستایی و به تبع آن افزایش تولید فاضلاب باعث مشکلاتی نظیر: بحران آب، بحران زیست محیطی و ... در آینده نه چندان دور می شود. شرایط موجود ایجاب می نماید برای جلوگیری از گسترش مشکلات زیست محیطی و همچنین تامین بخشی از آب مورد نیاز مصارف مختلف از طریق بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب ها و آب های برگشتی برنامه ریزی شود. باتوجه به افزایش روزافزون جمعیت، خطر پایان منابع آبی هرروز افزایش می یابد. ضرورت این امر ایجاب می کند که در طراحی معماری در ساخت بناها یک چرخه مصرف آب به درستی تعریف گردد به عبارتی آب قابل شرب با تبدیل به آب خاکستری و سپس به آب سیاه یا فاضلابی در تمامی مراحل می تواند به صورت بهینه مورد مصرف قرار بگیرد. در حالی که در اکثر مواقع آب قابل شرب بدون تعریف به آب سیاه و در نهایت به چاه منتقل می شود که خود عاملی جهت آلودگی آب های زیرزمینی به حساب می آید. روش تحقیق این پژوهش به صورت توصیفی می باشد. در ابتدا در بخش نظری با مطالعه منابع به انتخاب چهارچوب مورد نظر رسیدیم. در گام نخست با مطالعه متون و مقالات به روش های بازیافت آب و روش های طراحی معماری پرداختیم و با درک صحیح از روش های بازیافت آب، ضرورت احداث و بازبینی آن را در ساختمان ها مورد بحث و پرداخت قراردادیم.

کلیدواژه ها:

بازیافت آب ، آب خاکستری ، آب طبیعی ، طراحی معماری