باززنده سازی منظر فرهنگی بافت های تاریخی شهرها با توجه به تعالیم و حکمت ایرانی- اسلامی

مناظر تاریخی به جا مانده از گذشته هر سرزمین، نماد و سمبلی از هویت فرهنگی و تمدن غنی اجداد آن است که هر آینه به زندگی امروز قوم و ملتش معنا می بخشد و موجبات تفاخر و عزت آن را فراهممی آورد. بدین سبب، هر کوششی در راستای بازنمایی و حفظ آن، در اصل کمکی به بقای فرهنگ و سنت های کهن یک سرزمین است. بافت های تاریخی، بخشی از شهرهای امروزی اند که با اندکی تامل در تار و پود کالبدهای نیمه جانشان می توان به راز چند هزار سال های که می تواند گره از ندانسته های فرهنگ تمدن های شهری گذشته مان بردارد و سنت های گذشته مان را به دست دنیای معاصر بسپارد، پی برد. نظر به اینکه دین اسلام بیش از ایمان معنوی بیشتر به عنوان شیوه زندگی شناخته شده، استفاده از اصول شهرسازی این مکتب می تواند کمک شایانی به احیا و بازسازی بافت های با ارزش تاریخی شهرها نموده و به نظر می رسد بهره گیری از این اصول به طور یقین یکی از عملی ترین راهکارهای مقابله با این چالش باشد. این پژوهش سعی دارد با استفاده از روش تحلیل- توصیفی و ذکر ویژگی های دین اسلام، به هدف مطلوبی که همانا باززنده سازی منظرفرهنگی بافت های تاریخی است، دست یابد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد استفاده از اصول مترقی دین اسلام می تواند یکی از مهم ترین راه های احیا و باززنده سازی فضاهای حائز ارزش تاریخی در شهرها باشد. همچنین می توان بخش های بدون استفاده ای که بعنوان معضلات اجتماعی در شهرها می باشند را به ارزش تبدیل کرده و پیام فرهنگ و سنت را از گذشته به آینده از طریق یک منظر فرهنگی، انتقال داد.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، بافت تاریخی ، منظر فرهنگی ، تعالیم و حکمت ایرانی- اسلامی ، شهر