تأثیرشرایط تخلیه و ذخیره سازی پیش ازمصرف قیر بر عمرخستگی بتن آسفالتی روسازیها

علی‌رغم اینکه قیر، تنها حدود 4 تا 6 درصدوزن مخلوط آسفالتی را تشکیل میدهد، نقش آن در کارپذیری و کیفیت مخلوط آسفالتی بسیار بااهمیت است. ثابت شده است که نوع و مقدار قیر بکار رفته در مخلوط‌های آسفالتی گرم، بر خرابی‌های وابسته به زمان در روسازی‌ها از قبیل خستگی و تغییر شکل‌های دائمی تأثیر قابل توجهی دارد. علی‌رغم توصیه‌های مؤکد آیین‌نامه‌ها در مورد پرهیز از داغ کردن قیر با شعله مستقیم آتش و نگهداری درمخازن مخصوص و سر‌پوشیده، بعضاً درکارخانه‌‌های تولید آسفالت درکشور، برای تخلیه قیر، پوسته تانکربا استفاده از مشعل به شدت داغ می‌شود. همچنین ممکن است قیرتخلیه شده تا مدتی طولانی در استخرهایی که عمدتاً رو باز هم هستند، نگهداری شود. در این تحقیق، تلاش شده است تا تأثیر شرایط فوق الذکر بر عمر خستگی‌ مخلوطهای آسفالتی مورد بررسی قرار گیرد. بررسیهای آزمایشگاهی ازطریق مقایسه خواص نمونه های قیر دست نخورده و قیرهای واقع شده درمعرض شرایط محیطی و نیزخواص مخلوطهای آسفالتی ساخته شده با قیرهای مذکور بعمل آمد. درتهیه مخلوطهای آسفالتی از مصالح سنگی با جنس و دانه بندی ثابت استفاده شد. نتایج آزمایشهای رئولوژیکی نشان میدهد که در اثر داغ شدن بیش ازحد و ذخیره سازی طولانی مدت در استخرهای روباز، درجه نفوذ قیر کاهش یافته و مقادیر نقطه نرمی وکندروانی جنبشی آن افزایش می یابد. آزمایشهای خستگی نشان میدهدکه عمر خستگی مخلوطهایی که در آنها از قیر مشابه کارگاه استفاده شده، به مقدار قابل توجهی کمتر از مخلوطهایی است که درآنها از قیر تازه پالایشگاه استفاده شده است. نتایج آزمایش ضریب برجهندگی نیز افزایش نامناسب در مقدار این ضریب را در مخلوطهای حاوی قیر داغ شده و ذخیره شده در معرض شرایط محیطی نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

مخلوطهای آسفالتی گرم ، داغ کردن بیش از حدو ذخیره سازی نامناسب قیر ، عمر خستگی و ضریب برجهندگی مخلوطهای آسفالتی