سیاست جنایی تقنینی ایران در قانون حمایت از اطفال مصوب ۹۹

اتخاذ تدابیر حمایتی در مورد بزهکاران و بزه دیدگان خاص که در برابر جرایم، دامنه آسیب پذیری گسترده تر و بیشتری دارند، پیش ازدیگر گروه ها ضروری و لازم به نظر می رسد. در میان بزهکاران و بزه دیدگان، اطفال گروهی خاص محسوب می شوند که طبیعتآسیب پذیر تری دارند و بدین سبب مورد حمایت ویژه قانون گذاران جوامع گوناگون قرار گرفته اند قانون مدنی کشور ما از دیرباز دراهمیت نگاهداری و تربیت اطفال (باب دوم، کتاب هشتم)، به گروه خاصی از کودکان توجه نموده که «در معرض خطر» قرار دارند.«طفل در معرض خطر» به موجب ماده ۱۱۷۳ این قانون به طفلی گفته می شود که بر اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی او به خطر افتاده است. روش تدوین این تحقیق توصیفی- تحلیلیمی باشد در این روش علاوه بر توصیف و تفسیر داده ها، به تحلیل آن ها (اطلاعات جمع آوری شده) نیز پرداخته می شود. ابزار گردآوریاطلاعات در این زمینه، ابزار کتابخانه ای می باشد و در انجام آن سعی گردید علاوه بر بهره جستن از راهنمایی های اساتید بزرگوار ازدیگر منابع موجود اعم از کتب، مقالات، پایان نامه ها و سایت های اینترنتی به جمع آوری اطلاعات و منابع مورد نیاز به صورت جامع وگسترده بپردازیم. یافته ها نشان داد، که هنوز در سیاست جنایی ایران شاهد قوانین و مقررات نظام مند و یکپارچه در قالب ۱ عنوان ویژهمانند قانون «حمایت از کودکان و نوجوانان در معرض خطر» نیستیم و علاوه بر نواقصی که در حمایت های سیاست جنایی تقنینی وجود دارد هنوز ۳ رکن دیگر سیاست جنایی (غذایی، مشارکتی و اجرایی) در این زمینه دارای کمبودها و مشکلاتی جهت حمایت ازکودکان و نوجوانان در معرض آسیب هستند از جمله در سیاست جنایی قضایی رویه و احدی در آراء دادگاه ها جهت حمایت ازاطفال دیده نمی شود و همین طور در سیاست جنایی اجرایی صرفا به کمک های مالی ناقص بسنده شده است تاثیر سطح جناییمشارکتی نیز کمک ها و حمایت ها به صورت مدون و منسجم وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، حمایت از اطفال در معرض خطر ، اسناد بین المللی