بررسی اعتبار اسناد الکترونیکی در حقوق ایران (با مقایسه تطبیقی با اسناد بین المللی و حقوق فرانسه)

اعتبار اسناد الکترونیکی از موضوعات مهم حقوقی از جمله حقوق ثبت است که سوالات و مباحث مهمی درخصوص آن مطرح است. روند فزاینده الکترونیکی شدن اسناد در سطح داخلی و بین المللی بررس ی اعتبار وارزش اثباتی این اسناد را به یک ضرورت مبدل ساخته است. سوال اساسی که در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفته این است که اسناد الکترونیکی در حقوق ای ران، اسناد بین المللی و حقوق فرانسه چه جایگاهی دارد؟مقاله حاضر توصیفی تحلی لی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ا ی به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است. درحقوق ایران، اسناد الکترونیکی همانند اسناد مکتوب ارزش و اعتبار دارند حتی طبق مواد ۱۴ و ۱۵ قانون تجارتالکترونیکی ایران ارزش و اعتبار این اسناد از اسناد مکتوب عادی بیشتر در نظر گرفته شده است چرا که ایناسناد اعتبار بالایی داشته و از نظر قابلی ت استناد در حکم اسناد رسمی به حساب می آیند. قانونگذار برگرفته ازالزامات قانون نمونه تجارت الکترونیکی آنسیترال در امور تجاری، قانون مربوط به تجارت الکترونیکی را باتوجه به مقررات امضای الکترونی کی تدوین نموده است و داده پیام هایی که بنا به شرایط خاص مقرر در قانونتجارت الکترونیک ایجاد شده باشند در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضایی و حقوقی محسوبشده و آثار سند رسمی برای آن ها در نظر گرفته می شود. البته برخلاف قانونگذار فرانسه، قانون ایران تعریفصریحی از سند رسمی الکترونیکی ندارد و برای تعریف این نوع سند باید به تفسیر مقررات سنتی ناظر به اسنادکاغذی استناد کرد. سند الکترونیکی مطمئن، داده پیامی است که صدورآن از منتسب الیه محرز می باشد و مرجعثالث قانونی انتساب امضای سند به امضا کننده را گواهی نموده است. برخلاف سند الکترونیکی مطمئن، سندالکترونیکی ساده، داده پیامی است که با امضای الکترونیکی ساده، تولید و ارسال شده است.

کلیدواژه ها:

اسناد الکترونیکی ، حقوق ایران ، حقوق فرانسه