رابطه استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی با انسجام روانی در بحران های پاندومی، با تاکید بر بیماران کووید ۱۹ ترخیصی از بیمارستان واسعی سبزوار

مقدمه : هدف پژوهش حاضر پیش بینی انسجام روانی بر اساس استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی در بحرانهای پاندومی، با تاکید بر بیماران کووید ۱۹ ترخیصی از بیمارستان واسعی سبزوار بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه بیماران کووید ۱۹ ترخیصی از بیمارستان واسعی سبزوار در سال ۱۳۹۹ به تعداد ۴۵۰۰ نفر تشکیل داده اند که تعداد ۳۵۱ نفر از آن ها بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس استرس ادراک شده کوهن (PSS) و همکاران، مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز(LSAS) و مقیاس انسجام روانی فلنسبرگ و همکاران(SCQ) بود. یافته ها: به منظور تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی و مولفه های آن با احساس انسجام روانی در جهت منفی ارتباط معنی دار وجود دارد و از میان مولفه های اضطراب اجتماعی، سهم اضطراب موقعیت اجتماعی بیشتر است(۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: به طورکلی می توان نتیجه گرفت که احساس انسجام روانی در بیماران بهبودیافته از کرونا می تواند پیش بینی کننده منفی برای استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی باشد و نقش پیشگیرانه ای داشته باشد و اقدامات روان شناختی فردی و گروهی در خصوص انسجام روانی، می تواند با کاهش استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی افراد بیانجامد و به سلامت روان جمعی کمک نماید

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، اضطراب اجتماعی ، انسجام روانی ، بیماران کووید ۱۹