اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر بخشش خود و افسردگی دختران نوجوان دارای سابقه خودزنی شهر اصفهان

مقدمه: خودزنی از جمله علائم برخی از اختلالات روانشناختی است که بعضا از نوجوانی شروع می­شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر گذشت و افسردگی دختران نوجوان دارای سابقه خودزنی شهر اصفهان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمه­ آزمایشی از نوع پیش­ آزمون - پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دختران نوجوان با سابقه خودزنی که در سال ۱۳۹۷ به مراکز مشاوره شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. به این ترتیب ۳۰ دختر نوجوان به شکل نمونه گیری در دسترس با توجه به ملاک ­های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند (هر گروه ۱۵ نفر). آزمودنی­ها قبل و بعد از مداخله به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه­ های مقیاس گذشت بین فردی و پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. آزمودنی­های گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. داده­ ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و سطح استنباطی (تحلیل کواریانس چندمتغیره) تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در متغیر بخشش خود افزایش معنادار در مرحله پس­ آزمون داشته و در متغیر و افسردگی نیز کاهش معناداری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل وجود داشت. نتیجه­ گیری: بنابر یافته­ های پژوهش، می­توان برای یهیود گذشت بین فردی و کاهش افسردگی در دختران نوجوان دارای سابقه خودزنی، از رفتاردرمانی دیالکتیک سود جست.

کلیدواژه ها:

گذشت ، افسردگی ، خودزنی ، رفتاردرمانی دیالکتیک