تاثیرمقدار TiO۲بر میکروساختار، رفتار خوردگی و رفتار سایشی پوشش Ni-P-W-TiO۲

پوشش های نیکل- فسفر (Ni-P) به دلیل سختی بالا، مقاومت به خوردگی و خواص مکانیکی و شیمیایی بسیار بالا کاربرد گسترده ای در صنعت دارند. به منظور افزایش مقاومت به سایش این پوشش ها می توان از ذرات اکسیدی مانند ۲TiO استفاده کرد. در این تحقیق، پوشش کامپوزیتی Ni-P-W-TiO۲ با استفاده از روش آبکاری الکتریکی بر روی زیر لایه فولادی AISI ۳۰۴L با استفاده از روش آبکاری الکتریکی رسوب داده شد. ابکاری الکتریکی در غلظت های ۱۰،۲۰ وTiO۲ g/L۳۰ انجام شد و تاثیر غلظت های TiO۲ بر میکروساختار، رفتار خوردگی و رفتار سایشی آنها مورد بررسی قرار گرفت. مشخصه­یابی پوشش به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) صورت پذیرفت. به منظور بررسی مقاومت به خوردگی، از آزمونهای پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) در محلول آبی NaCl ۵/۳ % استفاده شد. برای بررسی مقاومت به سایش نمونه­های پوشش دار و بدون پوشش از آزمون پین روی دیسک استفاده شد. همچنین میکروسختی نمونه توسط دستگاه ریزسختی سنج ویکرز اندازهگیری شد. بررسی میکروساختار پوشش کامپوزیتی Ni-P-W-TiO۲ نشان داد که بهترین غلظت TiO۲ جهت رسوب­دهی برابر g/L۲۰ می باشد. نتایج آزمون های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و امپدانس الکتروشیمیایی نیز با تصاویر میکروسکوپی مطابقت داشت و نتایج نشان داد پوشش ایجاد شده در غلظت TiO۲ g/L۲۰ بیشترین مقاومت به خوردگی را نسبت به سایر نمونه های پوشش دار داشت. همچنین نتایج آزمون ­سایش نشان داد که افزایش غلظت TiO۲ تا مقدار g/L۲۰ باعث افزایش میکروسختی و مقاومت سایشی می­شود.  

کلیدواژه ها:

Coating ، TiO۲ ، Potentiodynamic polarization ، Electrochemical impedance spectroscopy ، Wear resistance. ، پوشش ، TiO۲ ، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک ، طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی ، مقاومت سایشی