قلمروگرایی و حریم شخصی جوانان در پارکهای شهری ، مورد مطالعاتی: پارک دانشجو تهران

با توجه به گذران اوقات فراغت بسیاری از جوانان در محیط های باز شهری به ویژه پارک ها و اجتماعات مختلف با انگیزه های گوناگون ، ایجاد حریم و قلمرو برای کنترل درست این اجتماعات به نحوی که از جرم زایی فاصله گرفته و به تعاملات مثبت بیانجامد ضروری است. هدف این تحقیق معرفی قواعد و اصول طراحی میباشد که بتوان به واسطه ی آن محیط اجتماعی مطلوبی را برای جوانان ایجاد کند. تنها به این طریق میتوان با توجه به بخشهای مختلف پارک ها و تفکیک آن ها نه تنها از ناهنجاری های رفتاری آن کاست بلکه بر کارایی و ایجاد رفتارهای قلمروپایی و در نهایت به میزان امنیت محیط افزود. این تحقیق درصدد بررسی مصداقی پارک دانشجو تهران و وضعیت حریم جوانان در اجتماعات آن است. تکنیک مورد استفاده در این تحقیق مطالعه ی نقشه ی شناختی ۱۵ نفر از مراجعه کنندگان ۱۸ تا ۳۰ سال به پارک با استفاده از مصاحبه و تحلیل و بررسی آنها می باشد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است عواملی مانند : دقت در طراحی دید و منظر, ایجاد فضاهایی با دید مناسب, نورپردازی , مبلمان شهری, مسیرهای جذاب و .... سبب افزایش کارایی و بهبود امنیت در فضای پارک ها میشود.

کلیدواژه ها:

قلمروگرایی ، جوانان ، اوقات فراغت ، پارکهای شهری ، تصویر ذهنی.