بررسی ریسکهای در زمان طراحی و اجرای تونل سازی مکانیزه با روش FMEA (مطالعه موردی تونل انتقال آب گلاس)

پروژه های زیرزمینی و زیرساختی عموما پروژه های پیچیده با متغیرهای زیادی از جمله شرایط متغیر و نامطمئن زمین و آبهای زیرزمینی بوده و اطلاعات حاصلهاکثرا به صورت غیرمستقیم به دست می آیند .این شرایط ریسکهای قابل توجهی را بر تمام اجزای پروژه حتی قسمتهایی که به صورت غیرمستقیم با پروژه در ارتباط هستند ، وارد آورده و منجر به صرف هزینه های زیاد و تاخیرات زمانی در انجام پروژه میشود .مدیریت درست و به موقع این ریسکها موجب حداقل کردن احتمال وقوع یا اثر پیامدهای منفی بر اهداف پروژه میشود .رتبه بندی با فراهم آوردن امکان پاسخ دهی به موقع به همه ی ریسک ها، کمک شایانی به انجام هرچه موفق تر فرآیند مدیریت ریسک مینماید .در این مقاله به اولویت بندی ریسک در تونل سازی مکانیزه با استفاده از روش تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن FMEA که یکی از مناسبترین روشها برای شناسایی، ارزیابی و مدیریت ریسکها در پروژه های تونل میباشد، استفاده شده است. در این تحقیق به بررسی ریسک های طراحی و اجرا در تونل انتقال آب گلاس در استان اذربایجان غربی پرداخته شده است .فاکتورهای ورودی روش FMEAدر این پروژه توسط افراد خبره تعیین شدند و در پایان ریسک سایندگی ابزارها ، به عنوان با اولویت ترین ریسک در این پروژه شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، روش FMEA ، ریسک طراحی و اجرا ، حفاری مکانیزه