راهکارهای طراحی سازگار با اقلیم در بجنورد جهت نیل به آسایش حرارتی

طراحی سازگار با اقلیم، روشی است جهت کاهش همه جانبه مصرف انرژ ی در کالبد معماری. در تمام اقلیمها، فضاهایی که بر اساس اصول معماری سازگار با اقلیم طراحی شده اند، از انرژی طبیعی موجود در طبیعت بهره میبرند و ضرورت گرمایش و سرمایش مکانیکی را به حداقل می رسانند. که خود موجب صرفه جویی در مصرف انرژی شده و در استفاده بهینه از شرایط در ایجاد آسایش محیطی خواهد بود. اگر برنامه ریزی و طراحی بر پایه شاخصهای آسایش حرارتی و معماری سازگار با اقلیم انجام گیرد، در طول سال به طور طبیعی و با کمترین نیاز گرمایش و سرمایش مکانیکی، شرایط در حد آسایش حرارتی برای انسان باقی میماند. این با پژوهش با هدف ارائه راهکارهای طراحی سازگار با اقلیم در بجنورد جهت نیل به آسایش حرارتی به بررسی وضعیت اقلیمی شهر بجنورد، با استفاده از داده های سی ساله آب و هواشناسی ایستگاه سیپنوتیک این شهر پرداخته است . با توجه به نمودار تقویم نیاز اقلیمی شهر بجنورد، سردترین ایام سال )آبان ماه تا اواخر اسفند(، استفاده از تابش آفتاب ضروری است و علاوه بر آن، استفاده از تجهیزات گرمایشی کمکی نیز ضرورت دارد. چهار ماه از سال )شهریور، مهر، فرودین و اردیبهشت ( با استفاده از حرارت ذخیره شده در مصالح ساختمانی و حوالی سحر به کمک تجهیزات گرمایشی کمکی میتوان راحت بود. در گرم ترین ایام سال )خرداد، تیر، مرداد( شبها آسایش فراهم میباشد. در روزهای این ایام هوا گرم بوده و باید علاوه بر جریان باد و ظرفیت حرارتی مصالح ساختمانی، از برودت تبخیری آب نیز استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اقلیمی ، انرژی تجدیدپذیر ، آسایش حرارتی ، توسعه پایدار.