بررسی معماری آب انبارهای ایران از منظر جامعه شناسی

هدف از نگارش این مقاله :بررسی رابطه ی آب انبار و نقش معماری آن به عنوان عاملی موثر در روابط وساختار اجتمایی و اقتصادی است . روش بکار رفته در تحقیق حاضر توصیفی -تحلیلی بوده و اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوایی پیرامون مبانی نظری پژوهش مورد نظر تدوین گردیده است. در این روند عالوه بر کتب ، جزوات ومقالات ،سایتهای معتبر اینترنتی نیز مورد استفاده قرار گرفته اند . نتایج تحقیق نشان می دهد آب انبارها باداشتن معماری سنتی و بومی ایران عالوه بر نقش مهمی که در زندگی روزمره مردم داشته اند ،از جایگاه ارزشمندی در فرهنگ و تمدن ایران زمین نیز برخوردار بوده و از سازه های ویژه آبی جهان که در تعامل و احترام به طبیعت برای بهره گیری هر چه بهتر از منابع آبی و هدر ندادن آن به شمار می روند . آب انبارها تحت تاثیر معماری بومی و روشهای متناسب با اقلیم مناطق مختلف طراحی و اجرا می شده است. معمار در مسیر طراحی ضمن نگه داشتن حرمت آب به مسائل عمده ای مانند فشار آب ، تهویه، تصفیه وجلوگیری از آلودگی آب نیز توجه داشته است. فناوری بومی برای تامین آب بخوبی نشان می دهد ایرانیان پیش از این توانسته اند به بهترین شیوه از عهده حفظ و نگهداری این مایع حیات برآیند .به نظر می رسد با توجه به شرایط اجتمایی و اقلیمی و با وجود پیشرفت های چشمگیر در سیستم های نوین آب رسانی ، همچنان می توان به عنوان راه حل اجرایی با ارائه برنامه ریزی مناسب با نگاه احیاء روابط اجتمایی، از روشهای سنتی در کنار روشهای مدرن و ترکیب منطقی آنها کمک موثری جهت حل بحران آب نمود .

کلیدواژه ها:

آب انبار ، آلودگی آب ، کمبود آب ، روابط اجتمایی ، بحران آب