فضای شهری ،جایگاه تجلی شاخصه های سرزندگی و پایداری اجتماعی نمونه موردی : خیابان امام خمینی(ته لنجیان سابق)،آبادان

شهرها و فضاهای عمومی شهری به مثابه موجودات زنده، نیازمند سرزندگی و نشاط هستند. خلق و ارتقای سرزندگی در یک فضای شهری، مستلزم همسو بودن ویژگی های فضا در پاسخگویی به نیازهای شهروندان و به خصوص جوانان بوده که به نوبه خود می تواند افزایش حضور مستمر و کیفیت زندگی آنها را به دنبال داشته باشد.پایداری اجتماعی یکی از مهمترین ابعاد توسعه پایدار می باشد که طراحی شهری از طریق ارایه سیاستهای اجرایی درسطح خرد وکلان میتواند به تحقق پایداری اجتماعی منجرگردد. دردو دهه اخیر در کشور های پیشرفته پایداری اجتماعی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و مباحث اجتماعی بعنوان جزیی اساسی در فرآیند برنامه ریزی شهر، مورد توجه برنامه ریزان شهری است.هدف از پژوهش حاضر تعیین شاخصها و معیارهای پایداری اجتماعی است که با توجه به مبانی نظری و پژوهش انجام شده پایداری اجتماعی شامل چهار مولفه کیفیت زندگی، امنیت اجتماعی، عدالت اجتماعی و مشارکت اجتماعی می باشد که با توجه به نوع پژوهش می تواند دارای شاخص ها و سنجه های متفاوتی باشد.کیفیت یک فضا در شهر از برآیند مولفه هایی حاصل می شود که با شناسایی کارکردها و تاثیرات هر یک از آنها بر فضا می توان راهکارهایی برای بهبود کیفیت فضاهای شهری ارایه داد. این پژوهش از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بهره برده و با استفاده از روش اسنادی -کتابخانه ای و برداشت و مشاهده میدانی به جمع آوری دادهها پرداخته است. درانتها با توجه به شاخصه های حاصل، پیشنهاداتی جهت افزایش سرزندگی و پایداری اجتماعی نمونه موردی( خیابان امام خمینی) در راستای ارتقاء پایداری اجتماعی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، سرزندگی ، شاخصه های اجتماعی ، پایداری اجتماعی