نقش معماری در توسعه گردشگری پایدار با تامل بر اقامتگاه های بوم گردی گیلان

با توجه به اهمیت صنعت گردشگری در رونق اقتصادی، امروزه بسیاری ازکشورها به توسعه زیرساخت های لازم در جهت گسترش گردشگری به عنوان یک صنعت پرسود پرداخته اند. بوم گردی نوع خاصی از گردشگری است که در سال های اخیر طرفداران بسیاری یافته است. بوم گردی سفری مسئولانه به جاذبه های طبیعی برای لذت بردن، ادراک ارزش طبیعت و همراهی کردن با ویژگی ها ی فرهنگی متعلق به گذشته و حال است، به طوری که حافظ زیست بوم بوده، سبب پایداری کیفیت زندگی مردم منطقه شده، شامل آموزش بوده و در آن گردشگر در فعالیت های سودآور اجتماعی-اقتصادی مردم محلی مشارکت داشته باشد. از این رو مصداق بارزی از گردشگری پایدار و به تبع آن همسو با اهداف توسعه پایدار می باشد. اقامتگاه های بوم گردی به عنوان اصلی ترین رکن این پدیده محسوب شده و به نظر می رسد ویژگی های معماری می تواند در میزان موفقیت اقامتگاه های بوم گردی تاثیر اساسی داشته باشد. در این مقاله ابتدا به تعاریف گردشگری پایدار و مفهوم بوم گردی پرداخته شده و در ادامه رابطه دوسویه معماری و بوم گردی و نقش معماری در توسعه این پدیده مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت از جمع بندی مطالب این نتیجه حاصل می گردد که نقش معماری در توسعه پدیده نوپای بوم گردی، نقشی پررنگ و اثرگذار می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، بوم گردی ، اقامتگاه بوم گردی ، توسعه پایدار