ارزیابی شاخصهای فضاهای عمومی شهری از منظر تاثیرات منفی کرونا (نمونه موردی : پیاده راه تربیت تبریز)

فضای عمومی سالم به عنوان مفهومی برای نشان دادن میزان رضایتمندی فرد از زندگی و به عبارتی معیاری برای تعیین رضایت و عدم رضایت افراد و گروه ها، از ابعاد مختلف زندگی است. کیفیت فضای عمومی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. بنابراین فضای عمومی به عنوان بستر تفرجگاه انسان شهرنشین، نیازمند تامین استانداردهایی است که در یک نگاه میتوان آن را استانداردهای کیفیت فضای عمومی شهری برای زندگی نامید. بیماری کرونا حتما روی کیفیت فضاهای عمومی شهری تاثیرات منفی خواهد داشت ولی میتوان با ایدهها و راهکارهایی تاثیرات این بیماری مخرب را تا حدودی کاهش داد. هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی شاخص های کیفیت فضای عمومی شهری در پیاده راه تربیت شهر تبریز میباشد. روش تحلیل از نوع توصیفی تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش پیمایشی با استفاده از پرسشنامه، تطبیق رویکردهای کیفیت فضای عمومی و تحلیل شاخص ها در پیاده راه استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق متخصصان، مدیران شهری، کارمندان شهرداری منطقه و اصناف و عابرین پیاده راه شهر تبریز میباشد. طبق نتایج به دست آمده و همچنین تطبیق رویکردها، شاخصهای سازگاری محیط و کارایی فضای پیاده راه بیشترین اثر پذیری را از کووید ۱۹ داشته اند، و همچنین شاخص های خوانایی محیط پیاده راه، گوناگونی فضا و نفوذ پذیری محیط کمترین اثرات منفی را نسبت به بیماری کرونا طبق تحلیل های جامعه آماری تحقیق به خودشان اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی شهری ، کووید-۱۹ ، تطبیق رویکرد ، پیاده راه تربیت تبریز