مطالعه مفهوم رستگاری و الهیات رهایی بخشی در سینمای ژانر استعلایی ( مطالعه موردی آثار روبر برسون،کارل درایر و فرانک کاپرا )

رستگاری و الهیات رهایی بخش ریشه ای کهن در آیین ها، متون مذهبی و سن تهای برآمده از نهادهای جامعه بشری دارد. الهیات رهایی بخش در کوشش است تا راهی معنوی برای نجات انسان از بحران های روحی ارائه دهد. سینمای استعلایی در تلاش است با بیان معنویت در سینما تصویری بی طرفانه از تلاش انسان برای رستگاری روحی را به تصویر بکشد. هدف از انجام این تحقیق، پاسخ به این پرسش است که مفهوم رستگاری و الهیات رهایی بخش در سینمای استعلایی چیست و چگونه مفهوم رستگاری در سینما بروز کرده است؟ روش انجام این تحقیق از منظر هدف، کاربردی-نظری و از منظر شیوه انجام، توصیفی-تحلیلی بود. اطلاعات نیز به شیوهکتابخانه ای به دست آمد. نتایج نشان می دهد که مفهوم رستگاری در سینما پیوندی نزدیک با مفاهیمی نظیر استعلا و امر متعال دارد، رستگاری در سینما کوششی فردی یا جمعی در راستای نیل به نجات از بحران هاست، بحران هایی که معنا را از زندگی سوژه ربوده اند و سینماگرانی نظیر برسون، درایر و کاپرا می کوشند تا در بستر ژانر استعلایی، با پیش کشیدن مفاهیمی اخلاقی راهی برای نجات نوع بشر از تباهی را در اختیار او قرار دهند، کنش هایی که سرانجام به رستگاری سوژه از بحران معنویت می انجامد.

کلیدواژه ها:

رستگاری ، الهیات رهایی بخش ، ژانر استعلایی ، ایمان