مقایسه تطبیقی عناصر معنویت بخش در مساجذ دوره ی صذر اسلام و صفویه

معنویت برای انسان قدمتی به در ازای تاریخ آفرینش او دارد. واژه مسجد در لغت به معنای سجدگاه و پیشانی است. مسجد در عصر آغازین اسلام، افزون بر عبادت، مرکزی برای اداره حکومت نیز بود. پس از آن، به عنوان مدرسه نیز مورد استفاده قرار گرفت. بعدها وقتی دارالحکومه و مدرسه ساختند، مسجد به عبادت اختصاص داده شد. گرچه گه گاه از آن به عنوان مدرسه نیز استفاده می شده است در واقع، مسجد تکیه گاه تمامی مسلمانان در اتصال به خدای واحد قهار و سمبل قداست، پاکی، تقوا و و حدت جامعه ی است یکی از شاخص ترین نشانه ها در هنر و معماری اسلامی مسجد است. دوره صفویه اوج شکوفایی هنر و معماری به خصوص در معماری مساجد می باشد، صفویان نخستین حکومت شیعه مذهب در ایران هستند. با توجه به اینکه صفویان پیام آور مذهب جدید تشیع در این دوره هستند هم در معماری مساجد و هم در تزیینات و کتیبه ها شاهد نوآوری ها در مساجد هستیم. از جمله مهمترین مساجد دوره صفویه مسجد امام اصفهان، مسجد شیخ لطف اله اصفهان، مسجد حکیم، مسجد علی، مسجد جامع اصفهان است در این مقاله قصد داریم عناصر تطبیقی معنویت بخش در مساجد صدر اسلام و صفویه را بررسی کنیم، با توجه به پرسش های موجود از روش کیفی مبتنی بر نمونه های موردی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

عناصر معنویت بخش ، مساجد ، معماری ، صدر اسلام ، صفویه