بررسی رابطه لنگرهای مسیر شغلی با فرسودگی شغلی، استرس شغلی، رضایت از زندگی و سلامت عمومی رانندگان شهر تهران

لنگرهای مسیر شغلی به عنوان یکی از راهبردهای توسعه منابع انسانی مورد توجه قرار گرفته است. مدیران منابع انسانی دریافته اند که طرح ریزی و سازماندهی مسیرهای شغلی و جریان پیشرفت برای نیروی انسانی به منظور حفظ و نگهداشت آنها ضروری است و می توان دستاوردهای مطلوبی برای سازمان به دنبال داشته باشد . مسیر شغلی زمانی به وجود می آید که شخص تجارب زندگی و شغلی را به دست می آورد و این می تواند در افکار نفوذ کند و شخص را تسلیم موانع نکند. هدف این پژوهش بررسی ارتباط لنگرهای مسیر شغلی با فرسودگی شغلی، استرس شغلی، رضایت از زندگی و سلامت عمومی رانندگان شهر تهران بود. روش این پژوهش توصیفی – همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه رانندگان تاکسی شهر تهران در سال ۱۳۹۶ بود. داده های پژوهش از ۳۸۳ آزمودنی که به صورت تصادفی منظم از بین رانندگان تاکسی شهر تهران انتخاب شدند، جمع آوری گردید. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامههای لنگرهای مسیر شغلی از ادگار شاین ( ۲۰۰۶ ) ، فرسودگی شغلی از مازلاک و جکسون ( ۱۹۸۱ )، استرس شغلی از اسپیلبرگر (۱۹۷۰)، سلامت عمومی از گلدبرگ (۱۹۷۲) و رضایت از زندگی از داینر، ایمونز، لارسن و گریفین (۱۹۸۵) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که لنگرهای مسیر شغلی توانست به طور معنی داری فرسودگی شغلی، استرس شغلی، رضایت از زندگی و سلامت عمومی رانندگان شهر تهران را پیش بینی کند (p<۰/۰۵). نتایج پژوهش حاضر حاکی از اهمیت لنگرهای مسیر شغلی در پیش بینی متغیرهای مهم در سلامت و رضایت از زندگی رانندگان می باشد.

کلیدواژه ها:

مسیر شغلی ، فرسودگی شغلی ، استرس شغلی ، رضایت از زندگی ، رانندگان