بررسی وضعیت ترجمان دانش ازدیدگاه تعدادی از اعضای هیات علمی دانشکده علوم پزشکی مشهد

مقدمه: یکی از مهمترین بخش های انتقال دانش در حوزه دانش پژوهشی، ترجمان یافته های پژوهشی به زبان مخاطبان و ذینفعان می باشد. ترجمان دانش به عنوان روشی جهت استفاده کاربردی از دانش نظری تولید شده توسط دانشگاه ها جهت بهبودفرایندهای آموزشی و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد است. این تحقیق به بررسی وضعیت ترجمان دانش در بین اعضای هیئت علمی پرداخته است. روش کار: جمعیت مورد مطالعه، اعضای هیات علمی دانشکده علوم پزشکی مشهد  بودند که در نیمسال ۹۹-۹۸ به عنوان عضو هیات علمی مشغول به کار بودند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ترجمان دانش بود که توسط کمیته ترجمان دانش دانشگاه علوم پزشکی تهران تدوین و تایید اعتبار شده است و مجددا جهت این تحقیق روایی و پایایی آن تایید گردید و با مراجعه حضوری به دانشکده علوم پزشکی مشهد و بیمارستان های وابسته، ابزار پژوهش در بین اعضای هیات علمی توزیع و در زمان مﻘرر جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در مﻘایسه میانگین کل هر یک از مجموعه عوامل موثر در ترجمان دانش، بیشترین میانگین(۳.۲۲) مربوط به عامل » تغییر رفتار تصمیم گیرندگان یا حصول نتایج کاربردی بواسطه نتایج پژوهش ها « و کمترین میزان میانگین (۳.۰۵) مربوط به عامل » تولید شواهد قابل استفاده در تصمیم گیری ها« بوده است. میانگین سایر عوامل موثر در ترجمان دانش عددی بین (۳.۰۵) و (۳.۲۲) بود. نتیجه گیری: هرچند در برخی از زیرعامل های حوزه های یاد شده از مطلوبیت لازم برخوردار بوده اند، لکن در مجموع و بطور کلی هیچکدام از این عوامل تشکیل دهنده انتقال دانش در وضعیت مطلوب نبودند.

کلیدواژه ها:

ترجمان دانش ، پژوهش ، انتقال دانش