ارزیابی روش بدون شبکه مبتنی بر توابع پایه شعاعی در شبیه سازی عددی هجوم آب به تونل انتقال آب زیرزمینی (مطالعه موردی: تونل انتقال آب صفارود کرمان)

تخمین درست و دقیق هجوم آب زیرزمینی به تونل یکی از مهمترین چالش ها و البته ضروری ترین اقدامات در طراحی و ساخت تونل است عموما بیشتر روشهای تحلیلی که تاکنون توسعه داده شده اند، تغییرات مکانی نفوذپذیری را در طول تونل و عموما ناهمگنی و ناهمسانگردی مولفه های هیدرودینامیکی آبخوان را درنظر نمی گیرند. علاوه بر این، روشهای عددی مبتنی بر شبکه و مش (Mesh) در بهترین حالت نیز دارای خطای ساختاری بوده و این موضوع باعث میشود تا اعتمادپذیری نتایج این روشها در مسائل واقعی که همراه با پیچیدگی های زیادی است، کاسته شود. این پژوهش درنظر دارد تا کارایی روش Meshfree (Mfree) را در تخمین نوسانات ارتفاع سطح آب زیرزمینی و همچنین میزان هجوم آب زیرزمینی به تونل انتقال آب صفارود کرمان مورد بررسی قرار دهد. از اینرو، در ابتدا داده های مورد نیاز شامل توپوگرافی و سنگ کف منطقه، زمین شناسی و هیدروژئولوژی، داده های آزمایش های صحرایی لوژان، آمار دراز مدت هواشناسی و هیدرولوژی جمعآوری شده و با استفاده از ابزار درون یابی در محیطArcGIS ۱۰.۳ به داده های نقطه ای تبدیل شد. شبیه سازی عددی ارتفاع سطح آب زیرزمینی در منطقه مورد نظر انجام شد و در ادامه میزان هجوم آب به درون تونل محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان داد که دقت و کارایی روش Mfree به لحاظ شاخص RMSE قابل قبول بوده ۴/۴۹) متر) و میتوان از این روش در محیطهای سنگی درز و شکافدار استفاده کرد. علاوه بر این نتایج تخمین هجوم آب به درون تونل نشان داد که بیشترین میزان هجوم آب به درون تونل معادل ۵۲/۷۳ لیتر بر ثانیه در کیلومتر +۱۵ از ابتدای مسیر حفاری (جنوب به شمال) اتفاق خواهد افتاد.

کلیدواژه ها:

آبخوان سنگی درز و شکاف دار ، بدون شبکه ، گسل ، هیدروترمال ، انتقال آب بین حوضه ای