راهبردهای تجربی در آموزش تاریخ

یکی از مباحث اصلی در نظام آموزش و پرورش چگونگی تدریس دروس علوم انسانی است. لذا با توجه به این مسئله، یکی از دروسی که هویت سازی و همچنین، در تغییر نگرش انسانها به محیط اجتماعی نقش قابل ملاحضه ایی دارد درس تاریخ است، به همین دلیل چگونگی تدریس و فرایند آموزشی درس تاریخ برای دانش آموزان بسیار مهم است. این پژوهش با هدف، شناسایی تجارب تدریس معلمان پیشکسوت تاریخ و ارائه راهکارهایی برای تسریع وصول به اهداف آموز شی و بالا بردن سطح کیفی آموزش تاریخ انجام گرفته است.روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و همچنین اشباع نظری، تعداد ۱۱ نفر انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام و با روش کدگذاری موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از مجموع یافته های این پژوهش ۱۱۷ کد مفهومی در زمینه تجربه های حرفه ای معلمان دسته بندی شدند. با توجه به یافته های پژوهش که طی کد گذاری های باز، محوری و انتخابی به دست آمدند دو محور اصلی در تدریس تاریخ نقش دارند.(۱ انتخاب بهترین فنون تدریس (۲ چگونگی انجام فرایند آموزشی. در بخش اول، استفاده از روش های مختلف تدریس و کاربرد مهارت درآموزش تاریخ و در بخش دوم توجه به یادگیری اطلاعات و روحیات دانش آموزان در طول تدریس موثر بوده و موجب افزایش انگیزه دانش آموزان و معلمان نیز به نتایج مطلوب فرایند یاددهی و یادگیری دست پیدا میکنند.

کلیدواژه ها:

تجارب تدریس ، معلمان تاریخ ، رویکرد پدیدارشناسی