ارتباط بین تندیس گرایی و سازه گرایی در معماری؛ مطالعه موردی چند اثر تندیس وار جهان

تندیس واری در معماری، در وهله ی نخست، از ویژگی های فرمی سر برمی آورد، که می توان سه وجهشکل، سازه، و ابعاد را برای آن ملحوظ داشت . با این چشم انداز، سرچشمه های معماری مجسمه گون،به بناهای روزگاران کهن - ازجمله اهرام مصر و کلیساهای گوتیک، با تاکیدی بسیار بر خرده خصائصابعاد و سازه می رسد. معماری تندیس گرا، معماری است که در آن ساختار و زیبایی به عنوان دو جزءجدایی ناپذیر از هم مطرح می گردد بدین شکل معماری با الگوگیری از پتانسیل طبیعی پیرامون چناندر تار و پود با هم ترکیب شده اند که گویی مجسمه ای هنری در ابعاد عظیم ساخته شده است؛ اینتلقی در تضاد با عملکرد تک سویه و زیبا شناسانه مجسمه می باشد و لذا دارای کارکرد مناسبی برایانسان گردیده و توانایی او در طراحی را افزایش داده است. در نتیجه پیوند بین فرم و سازه تندیس خاصیرا پدید می آورد که حاصل خلاقیت در سازه، فرم و فن آوری های ویژه ای درساخت است.

کلیدواژه ها:

تندیس گرایی ، معماری تندیس وار ، زیبایی شناسی ، سازه گرایی