تحلیل نقش مولفه های کیفی طراحی شهری بر میزان سرمایه اجتماعی در محلات فرسوده (نمونه موردی:محله مهدی آباد قصرالدشت شهر شیراز)

سرمایه اجتماعی یکی از ابزارهای کلیدی توسعه پایدار در کیفیت طراحی شهری محلات فرسوده می باشد. درواقعارتقای توسعه اجتماعی بالقوه بعنوان راهحلی برای ساماندهی این محلات مدنظر است تلاش برآن است که با جستو جوی روابط منطقی بین مولفه های کیفی طراحی شهری و سرمایه اجتماعی با رهیافت پایداری محلات فرسوده -والویت بندی شاخص های سه گانه مولفه های طراحی مورد بررسی قرارگیرد. پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشکاربردی و از نظر ماهیت و روش کار پژوهش توصیفی- تحلیلی است. روش توصیفی از طریق انجام مطالعات کتابخانه ای واسنادی انجام شده است. برای تحلیل نقش مولفه های کیفی طراحی شهری بر میزان سرمایه اجتماعیمحله فرسوده مورد پژوهش، از ابزار پرسشنامه با نمونه گیری تصادفی با محاسبه فرمولکوکران بهره گرفته شدهاست. همچنین برای سنجش رابطه از آزمون رگرسیون چندگانه گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS استفادهشده است. براساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته ازضرایب بتای استاندارد شده رگرسیونی، مولفه های کیفی شاخص-فرهنگی- اجتماعی، بیشترین رابطه و سپس، شاخص کالبدی- نمادین و درنهایت، شاخص زیست محیطی ،کمترین ارتباط را با متغیر سرمایه اجتماعی در محله مورد پژوهش دارند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مولفه کیفی ، طراحی شهری ، محلات فرسوده