مسائل طراحی در حوزه پوشاک کارکردی هوشمند

پوشاک کارکردی در سالهای اخیر کاربردهای متنوع و نیازمندی های پیچیده ای یافته اند؛ چنان پیچیده که ماهیت آنها را از یک لباس معمولی به محصولی پوشیدنی مبدل کرده است. پوشاک کارکردی هوشمند به عنوان زیرمجموعه ای از لباسهای کارکردی هستند که با تکنولوژی های الکترونیکی، شیمیایی یا مکانیکی تقویت شده اند. مقاله حاضر سعی دارد تا نگرش به طراحی پوشاک کارکردی را از سطح یک نگرش فنی در دست متخصصان نساجی، به نوعی از فرآیند طراحی کاربر محور و شامل معیارهای طراحی براساس جنبه های انسانی، فرهنگی و اجتماعی زمینه بدل سازد. سوال این پژوهش کاربردی اینست که از دیدگاه مطالعات طراحی؛ چه مسائل طراحی برای پوشاک کارکردی هوشمند ظهور می کند؛ آیا میتوان موارد و مسائل طراحی مشترکی را برای آنها تعریف کرد. بدین منظور مطابق با روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند؛ ابتدا مفاهیم کاربردی این حوزه و انواع مختلف لباس های کارکردی بیان شده است. سپس با پیشفرض گرفتن نیازمندی های لباس های کارکردی(فیزیولوژیکی، بیومکانیکی، ارگونومیک، روانی)، بررسی تجارب طراحی و نتایج پروژه های درحال توسعه؛ مهمترین مسایل طراحی لباسهای هوشمند استخراج شده است. درنهایت چهار دسته کلی فرآیند طراحی، نیازهای کارکردی، پذیرش کاربر، مواد و تکنولوژی ساخت را به عنوان خروجی معرفی کرده که می تواند به عنوان چک لیستی در فازهای اولیه و به منظور استراتژی های مناسب طراحی و توسعه سایر پوشاک کارکردی نیز استفاده شود.

کلیدواژه ها:

پوشاک کارکردی ، لباس هوشمند ، طراحی پوشاک ، راحتی پوشاک ، تعامل بالباس ، مد