تاثیر قصه گویی بر تمرکز دیداری و شنیداری و مهارت های اجتماعی کودکان دبستان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر قصه گویی بر توجه و تمرکز دیداری، شنیداری و مهارت های اجتماعی کودکان دبستانی بود. قصه گویی به عنوان یک وسیله تعلیمی می تواند دانش آموزان را به کشف معنای منحصر به فرد بودن خود ترغیب کند و توانایی آنها را برای برقراری ارتباط واقعی بین افکار و احساس ها افزایش دهد (عزت نفس و خودپنداره). مهارت های کلامی می تواند توانایی دانش آموزان را برای حل و فصل تعارض بین فرد به صورت آرام و توام با بحث و گفتگوافزون سازد (تعاملات بین فردی). بیان داستان و نیز گوشدادن به آن، دانش آموزان را به بهره گیری از تخیلاتشان تشویق می کنند (تجسم و تصویرسازی ذهنی). این تخیل قوی می تواند اعتماد به نفس و انگیزش شخصی را در دانش آموزان افزایش دهد زیرا آنان خود ر برای نیل به امیال و آرزوهایشان شایسته و توانا تصور می کنند. پژوهش های متعددی به رابطه قصه گویی و رشد مهارت های اجتماعی کودکان پرداخته اند و نتایج زیادی کسب نموده اند. از جمله (جمالزاده، ۱۳۸۱) در پژوهشی معتقد است از آنجا که کودکان به فطرت نزدیکترند قصه و قصه گویی را دوست دارند و از آن تاثیر می پذیرند و می توان از آن به عنوان یک فن آموزشی و درمانی در رشد مهارت های اجتماعی آنان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، توجه و تمرکز دیداری شنیداری ، مهارت های اجتماعی