بررسی ضرورت ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری

اعاده دادرسی براساس آراء خلاف شرع بین، یکی از طرق فوق العاده و منحصر به فردی است که مورد توجه قانونگذار کشور ما قرارگرفته است بطوری که نمونه آن درقانون هیچ کشوری یافت نمی شود.درنظام جمهوری اسلامی ایران که نظامی مذهبی است ووفق اصل جهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران کلیه قوانین و مقررات بایستی منطبق بر موازین اسلامی بوده، و به تبع آن از صدور و اجرای احکام خلاف شرع بایستی جلوگیری شود، قانونگذار علاوه بر طرق معمول و فوق العاده اعاده دادرسی، امکان اعاده دادرسی از آراء خلاف شرع را نیز مدنظر قرار داده و به آن جایگاه و اهمیت ویژه ای داده است و از آغاز قانونگذاری تاکنون دستخوش تغییرات و اصلاحات فراوانی بوده است که آخرین نمونه از تلاش مقنن در راستای جلوگیری از لازم الاجرا شدن آراء خلاف شرع ماده ۴۷۷ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ می باشد. ماده ۴۷۷ قانون آ.د.ک مصوب سال ۱۳۹۲ مقرر نموده «در صورتیکه رئیس قوه قضائیه رای قطعی صادره از هریک از مراجع قضای را خلاف شرع بین تشخیص دهد، با تجویز اعاده دادرسی، پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال تا در شعبی خاص که توسط رئیس قوه قضائیه برای این امر تخصص می یابد رسیدگی و رای قطعی صادر نماید. شعب خاص مذکور مبینا برخلاف شرع بین اعلام شده، رای قطعی قبلی را نقض و رسیدگی مجدد اعم از شکلی و ماهوی به عمل می آورند و رای مقتضی صادر می نمایند.

کلیدواژه ها:

اعاده دادرسی ، ماده ۴۷۷ ، قوه قضائیه