اخلاق کاری و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان دارات ورزش

رفتار شهروندی سازمانی به عنوان یک عامل مهم در عملکرد فروش به رسمیت شناخته شده است و به عنوان رفتار کارمند تعریف شده است که اختیاری است که منافع سازمان را بهبود می بخشد (کان وی و میترا، ۲۰۱۵). بنابراین از انسان به عنوان شهروند سازمانی انتظار می رود بیش از الزامات نقش خود و فراتر از وظایف رسمی، در خدمت اهداف سازمان فعالیت کند. به عبارت دیگر ساختار رفتار شهروندی سازمانبه دنبال شناسایی، اداره و ارزیابی فرانقش کارکنانی است که در سازمان فعالیت می کنند و در اثر این رفتارهایآنان اثربخشی سازماانی بهبود می یابد (بینستوک و همکاران، ۲۰۰۳). مطابق با باور صاحب نظران، هدف از مطالعه رفتار سازمانی توصیف پیش بینی و تعیین عوامل موثر بر چهار رفتار کلیدی است که حیات و بقا سازمان ها در گرو آنهاست. این چهار رفتار عبارتند از: رضایت شغلی اعضا، غیبت گرایی کارکناان، بهروری و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان (رابینز و جاج، ۲۰۱۰). از بین چهار عنصر مذکور رفتار شهروندی سازمانی مفهوم نسبتاجدیدتری است، که نظریه پردازی پیرامون آن در جریان تکوین است و مستلزم پژوهش های بیشتر است، تا از این رهگذر مدل های نظری و کاربردی بیشتری پیرامون آن شکل گیرد (بنت، کیدول، ماشولدر، ۱۹۹۷). در سازمان هایی که کارکنان آنخود با شغلشان می شناسند و به سازمان متعهد هستند و سعی دارند که برای سازمان کارایی داشه و درواقع خود را متعلق به سازمان می دانند مشارکت شغلی و تعهد سازمانی از فاکتورهای مهم اثرگذار بر رفتار شهروندی سازمانی کارکنان است (ساکسناو ساکسنا، ۲۰۱۵).

کلیدواژه ها:

اخلاق کاری ، رفتار شهروندی سازمانی ، کارکنان ادارات ورزش