نقش معماری در ایجاد امید به زندگی در سالمندان

در این روزگار، با پیشرفت علوم و تکنولوژی، بهداشت و درمان انسان های بیشتری به سال های سالمندی می رسند و رفته رفته بر شمار افراد سالمند افزوده می شود به شکلی که مطابق پیش بینی سازمان جهانی بهداشت، در سال ۲۰۲۰ میلادی بیش از یک میلیارد نفر بالای ۶۰ سال سن خواهند داشت. افزایش افراد سالمند نسبت به کل جمعیت، مسئله های بهداشت، سلامت و تامین آسایش و رفاه آنان در جامعه هر روز جهات گوناگون و تازه و گسترده ای به خود می گیرد و در صورت ندانستن نیازهای روحی آن ها، پیامدهای بسیاری را به همراه خواهد داشت. عمده نیازهای مهمی که قشر سالمند با آن مواجه هستند، نیازهای مرتبط با حوزه سلامتی جسمی و روحی و بالاخص امید به زندگی می باشد. این افراد با توجه به شروع دوران حساس کهنسالی در دوران زندگی خود دارای خصوصیات خاص جسمانی، روانی و اجتماعی هستند که مدل زندگی آنان را دچار تغییرات بنیادین می کند. پاسخ گوئی به نیازمندی های این قشر از جامعه نیاز به شناخت روحیات آنان و نیز بررسی جنبه های گوناگون زندگی اجتماعی در سال های پیری است. با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در کشور تامین امکانات رفاهی و خدماتی در شهرها به ویژه جهت راغب نمودن انجام فعالیت، اعطای مسئولیت اجتماعی و افزایش تعاملات اجتماعی نقش بسیار زیادی در افزایش امید به زندگی و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دارد. از اینرو تحقیق پیش رو تلاشی است برای پاسخ به این نیازها در سالمندان.

کلیدواژه ها:

دوران سالمندی ، شادابی سالمندان ، سالمندان ، امید به زندگی