شناسایی موانع تکنولوژی آموزشی در رشته علوم تربیتی در دانشگاه های ایران

در جهان کنونی تکنولوژی آموزشی به عنوان پیشرفته ترین سیستم انتقال اطلاعات آموزشی به یادگیرندگان درنظام های آموزشی، شناخته شده است. هدف اصلی تکنولوژی آموزشی وجه کاربردی آن برای پرورش و تربیتفارغ التحصیلانی توانمند است تا حل وفصل مشکلات مملکتی به واسطه آنان میسر گردد، به عبارتی دولت و سازمانآموزش عالی کشور باید فی نفسه خواهان استفاده و کاربرد هر نوع نوآوری در جهان علم، صنعت و تکنولوژی باشند والزاما روش های تازه ای را که پاسخگوی این همه تغییرات باشد بکار گیرند. به همین دلیل می توان وحدت تکنولوژیآموزشی، برنامه های آموزشی و تربیتی را ضرورتی اجتناب ناپذیر در عصر حاضر قلمداد کرد و به صراحت ادعا کرد کهتکنولوژی آموزشی خدمتگزار شگفت آوری برای تعلیم و تربیت است.هدف این پژوهش شناسایی موانع آموزشی در رشته علوم تربیتی در دانشگاه های ایران، از دیدگاه دانشجویان وفارغ التحصیلان مشغول به کار در شهر تهران است. این تحقیق با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهششامل ۱۵۰ نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب و ۱۲۰ نفر ازفارغ التحصیلان رشته علوم تربیتی از دانشگاه های ایران که برخی از آنان مشغول به کار در گرایش های مختلف علومتربیتی بوده به عنوان نمونه آماری از طریق نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه به عنوان ابزار جمع آوریاطلاعات مورداستفاده قرار گرفت و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که پنج عامل سیاست گذاری، آموزشی، برنامه ریزی، پشتیبانی و حرفه ای در موانع یا پیشرفت تکنولوژی آموزشی دردانشگاه ها موثرند که مهم ترین عامل سیاست گذاری شناخته شد.

کلیدواژه ها:

موانع آموزشی ، تکنولوژی آموزشی ، علوم تربیتی ، دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته علوم تربیتی