جایگاه دین در ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی

دین حقیقتی است که در جنبه ها و ابعاد گوناگون زندگی انسان حضور قابل توجهی دارد و به عنوان یکی از پنج نهاد اصلی هر اجتماعی، جایگاهی خاص در تقسیم بندی جامعه شناسان به خود اختصاص داده است. در جوامع امروزی و مدرن، دین به عنوان موضوعی غیر قابل انکار نگریسته شده و سعی می شود میزان و تاثیرات آن به طور جامع مورد بررسی قرار بگیرد و از آنجا که دین یک پدیده گروهی تلقی میگردد که در رابطه متقابل با دیگر واحدهای سازنده یک جامعه قرار می گیرد لذا انتظار بر این است که هم بر سایر نهادهای جامعه تاثیر بگذارد و هم از آنها تاثیر بپذیرد بدین قرار، افزایش مطالعات صورت گرفته در زمینه دین و دینداری، خود معرف پراهمیت بودن این مقوله در زندگی انسان ها است. دین، معنویت یا مذهب عواملی مهم و تاثیرگذار بر رفتار، حالات روانی و در کل، ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی جامعه هستند، لذا علاوه بر جامعه شناسان، مورد توجه بسیاری از روانشناسان نیز قرار گرفته اند. ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی یکی از مولفه های یک زندگی سالم است که عوامل بیشماری در شکل بندی صحیح یا ناصواب آن دخیل هستند. ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی را به عنوان بهزیستی و داشتن حسی تعریف کرده اند که هنگامی که فرد وارد تعاملات اجتماعی می شود در خود احساس می کند. سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۴۸ ، ابعاد سه گانه سلامت یعنی سلامت جسمانی، اجتماعی و روانی را مطرح کرد که هر سه بعد لازم و ملزوم یکدیگرند. همان گونه که ذکر شد مذهب و معنویت یک جامعه، بر ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی افراد جامعه تاثیر می گذارد. کیفیت زندگی یکی از مهم ترین حوزه های مطالعاتی در علوم اجتماعی است. این مهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در سیاست های اجتماعی و نقش آن، ابزاری کارآمد برای مدیریت و برنامه ریزی رفاه است .

کلیدواژه ها:

دین ، جامعه ، ارتقاء ، کیفیت زندگی