کارکرد شکر در سبک زندگی اسلامی (مطالعه موردی: کسب آرامش درونی)

عوامل مختلفی بر آرامش روحی، روانی و به عبارتی آرامش درونی شخص دیندار اثر دارد. سبک زندگی اسلامی که همواره مروج انواع صفات و اعمال حسنه بوده است. ویژگی هایی دارد که منتج به کاهش درد، رنج، بی قراری و ناآرامی می شود. از جمله صفاتی که انسان را به این جایگاه مهم می رساند، صفت شکر است. ولی شکر فقط انجام یک سری اعمال زبانی و عملی نیست، بلکه در شکر ویژگی های موثری پنهان است که هر کدام می تواند التیامی باشد بر زخم های باطنی و درونی و نهایتا انسان را به آرامشی که در سایه تفکر دینی و الهی است برساند. این که چگونه شکر می تواند باعث آرامش درون شود مربوط می شود به ویژگی های موجود در این صفت. ویژگی های شکر هم عمیق و هم فراوان است به طوری که گاهی انسان از آن غافل می ماند. لذا هدف مقاله، تحلیل چگونگی ارتباط شکر، نقش تقویت کنندگی آن برای صفات نیک و نقش درمان گری آن بر روی صفات ناپسند است . در باب اهمیت می توان به نقشی که شکر و اثرات آن، در مسیر رسیدن به کمال و تقوای الهی دارند اشاره کرد. بنابراین سوال های اصلی موضوع عبارتند از: حالات روحی و روانی انسان بعد از دریافت نعمتها چگونه است؟ کیفیت عملکرد شکر به عنوان یک درمانگر در سبک زندگی اسلامی در برخورد با صفات مختلف اخلاقی به چه طریقی است؟ یافته ها حاکی از آن است که صفت شکر همواره اثر مستقیمی بر انواع صفات نیک و بد دارد و نتیجه این پژوهش نشان می دهد که اگر به ویژگی های شکر به عنوان یک درمانگر در برخورد با صفات مختلف در سبک زندگی اسلامی نگاه و عمل شود، آرامش درونی مطلوب را به ارمغان می آورد. روش تحقیق در این پژوهش براساس تحیل محتوا و روش گردآوری داده ها اسنادی(کتابخانه ای) می باشد.

کلیدواژه ها:

شکر ، نعمت ، درمانگری ، آرامش درونی ، سبک زندگی