دعا، موثرترین سلاح مومن در جدال با کرونا و ابتلائات الهی

دعا از زیبا ترین و والاترین جلوه های عبودیت است و در مکتب اهل بیت (ع) از جایگاه ویژه ای برخوردار است. ادعیه ائمه معصومین (ع) تنها بیان عباراتی در نیایش و ذکر اوصاف خداوند نبوده و در حقیقت کلاس درس و آموزش معارف الهی و چطور بندگی کردن در محضر حق تعالی در قالب دعا است . دعا و نیایش ضرورت و نیاز حتمی هر انسانی است، زیرا خداوند فطرت انسان را بنا بر دعا گویی و هم سنخی با خویش قرار داده و دستور گفتگو باخود را صادر کرده است. دعاهایی که از پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت آن حضرت (ع) وارد شده بهترین مکتب فراگیری عبودیت و مسلک تربیتی و سرمشق و الگو برای هر فرد مسلمان خواهد بود. معصومین علیهم السلام به عنوان پیشوایان مفروض الطاعه بعد از رسول خدا (ص) در قالب دعا مکارم اخلاق را به ما آموزش می دهند. با توجه در سیره عملی پیامبر اسلام (ص) و اهل البیت علیهم السلام و علمای دین در میابیم، دعا نوعی خود آگاهی و بیداری دل و اندیشه است که به واسطه آن می توان بسیاری از مشکلات روحی و جسمی را برطرف و در مسیر خود سازی فردی، به خداشناسی رسید زیرا دعا وسیله ی دفع آسیب ها و حوادث ناگوار، سپری محکم در برابر مصیبت ها، بلا و گرفتاری ها و سبب شمول رحمت حق و بهترین وسیله برای رسیدن به تعادل روحی است. در دیدگاه الهی و سبک زندگی توحیدی همه ی انسانها در هر زمان و مکانی مورد ابتلاء و آزمایش الهی قرار می گیرند، بنابراین مشکلات و بیماری ها (اعم از جسمی و روحی) که انسان با آن ها دست و پنجه؛ نرم می کند جزء همین امور است . گاهی انسان از ابزارهای مادی و معنوی بهره می جوید، اما ممکن است نتیجه ی دلخواه را نگیرد، در این حالت نا امیدی جایگاهی ندارد، چرا که ما به وظیفه ی خود به عنوان یک بنده عمل کرده ایم و نتیجه با خداست.

کلیدواژه ها:

دعا ، نیایش ، دستاوردهای دعا ، ابتلائات