ترسیم مختصات معنویت دینی و سکولار (با نگاهی به تاثیرات آن دو در ساختار حیات فردی و اجتماعی)

با نگاهی به مفهوم شناسی معنویت و خاستگاه آن می توان اذعان نمود که معنویت اصیل و حقیقی سرچشمه ای جزء دین نمی تواند داشته باشد. دین تنها منبع آرامش و سکون انسان در حیات اجتماعی و فردی می باشد. دین با ترسیم افق های جدید از معنویت و اعتقاد به امور غیبی و حیات اخروی، مهم ترین کارکرد خود را در سعادت و کمال انسانی رقم می زند و شرایط و حدود و ثغوری تعیین می کند که با ضمانت اجرایی اتصال به مبدا هستی، یک زندگی معنادار و هدفمند را برای سعادت انسان رقم می زند. غایتی که دنیای مدرن این آرامش را بدور از معارف وحیانی و اعتقادی در پرتو فن آوری و عقل خود بنیاد بشری و تجربه گرایی افراطی جستجو می کرد. چنان که برای رسیدن به این غایت و نجات انسان از بی معنایی و پوچی در زندگی، معنویت سکولار و غیر دینی را با محوریت انسانی و بدور از حیات دینی و مبدا هستی در سایه جریان های نوظهور و عرفان های کاذب شکل داد و چنان شد که مجددا" این معنویت مزید بر حیرت و سرگشتگی و پوچی انسان شد.مقایسه ی ساختاری و اثر گذاری معنویت دینی و معنویت سکولار درست مثل دو خط موازی است که هیچ نقطه تلاقی با هم نداشته و یکی در جنبه های حیوانی و در اسفل السافلین قرار دادن انسان می کوشد و انسانی بی هویت و سرکش و هلوع و طغیانگر و غیرمسوولیت پذیر با انحرافات اجتماعی و اخلاقی(نسبیت گرایی اخلاقی) و بحران های روحی و روانی را شکل می دهد و دیگری در جنبه تعالی انسان و ملکوتی شدن انسان در سایه ایمان و اتصال به سرچشمه هستی و اعتقاد به معاد و رستاخیز و رسیدن به کمال و قرب الهی را رقم می زند و برای چنین انسانی در سایه معنویت دینی یک آرامش و معنابخشی در زندگی و در کنار آن تحمل ناملایمات زندگی( و در پرتو مرگ آگاهی و مرگ اندیشی ) شکل می گیرد. با عنایت به تبیین مزبور، در مقاله حاضر سعی کرده ایم این ابعاد را در مختصات هریک از معنویت دینی و معنویت سکولار و تاثیرات آن دو در حیات فردی و اجتماعی را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

معنویت دینی ، معنویت سکولار ، مختصات معنویت دینی و معنویت سکولار ، تاثیرات معنویت دینی و سکولار